POESIA
Avui una seguidora del nostre blog ens ha passat una poesia escrita per ella mateixa dedicada al món del ball de les Sevillanes i al seu professor.
Endavant que ho fas molt bé.
El arte en toda tu
figura,
con un compás
enlazas melodías
entre palmas,
taconeos y castañuelas.
Emoción, fuerza.
Así tú empiezas a
expresar.
Poco a poco con
arte
gira tu traje en
ese verde esperanza,
Los brazos
levantas,
mientras los dedos
chasquean suavemente.
Como si algo te
quemara por dentro,
los recoges con un
gesto de emoción.
Lentamente el
parquet va temblando
al compás de
fuertes taconeos
para acabar de
mostrar
el arte que corre
por tus venas.
Luchando,
consigues tú sueño,
de poder enseñar todo
el arte
a muchas personas.
Que poco a poco
fueron creciendo.
Con esfuerzo,
sudor y tiempo,
podrás sacar el
talento
de cada una.
(Anònim)
Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada